Jesteś kobietą więc musisz gotować!

Jesteś kobietą więc musisz, powinnaś, bo tak trzeba… Takie słowa słyszę od dzieciństwa i działają one na mnie jak czerwona płachta na byka. A wszystko przez to nasze polskie wychowanie i oczekiwania stawiane przed kobietami – przeważnie i niestety przez inne kobiety. Takiemu wychowaniu mówię stanowczo NIE.

Jesteś kobietą więc musisz …

Bo przecież jak jesteś babą to powinnaś siedzieć w kuchni zarobiona po łokcie i gotować obiadki dla faceta, dzieci, rodziny, teściowej – tak jak twoja babcia i matka gotowały.

Jak często tłumaczysz sobie?:

• Jak ja nic nie ugotuję to w domu jedzenia nie będzie
• Ale mój mąż/partner gotować nie potrafi. Pewnie, że nie potrafi bo go matka w dzieciństwie nie nauczyła albo Ty nie dałaś mu szansy wykazać się w kuchni
• Przecież on taki zapracowany i zmęczony wraca do domu to muszę mu coś do jedzenia podać. A Ty to niby co??? Cały dzień leżysz na sofie i kwitniesz? Czy może też pracujesz w jakimś biurze albo opiekujesz się dzieciakami w domu – TO TEŻ JEST PRACA

I niech Cię Bóg pokarze jak kiedyś zechcesz zamówić catering na kolejne urodziny albo gorzej – na grudniowe święta zamiast tyrać przez cały tydzień mieszając bigos i lepiąc pierogi czy wiosną wypiekając mazurki i gotując żurek. Ty wyrodna matko i wredna żono, która nie dba o ognisko domowe!!! Więc brniesz w to dalej i spełniasz oczekiwania całego otoczenia (rodziny, oceniających Cię przyjaciółek a nawet wścibskiej sąsiadki). Po pracy jak wół dźwigasz kolejne siaty ze spożywczaka, obierasz kartofle, dusisz mięso w 30-stopniowym upale. Bo tak musisz – tego od Ciebie oczekują. A w głowie masz jedno “im dłużej w tej kuchni będę siedziała tym bardziej mnie docenią”.

Muszę Cię tu zmartwić – nic bardziej mylnego. Może czasami usłyszysz słowo dziękuję po tym jak rodzinka w 15 minut spałaszuje obiad, przy którym narobiłaś się przez ostatnie 2-3 godziny. Przeważnie jednak nie usłyszysz nic – no chyba, że sama się upomnisz. Nie bądź zdziwiona i rozczarowana – przecież sama ich do tego przyzwyczaiłaś a za oczywistości się nie dziękuje, ich się nie docenia.

To co robisz to dorzucasz sobie kolejny kamień do plecaczka zwanego “oczekiwaniami”. A spróbuj teraz zmienić swoje zachowanie – spróbuj się postawić i powiedzieć, że jutro, pojutrze i przez kolejne tygodnie obiadu nie gotujesz. Albo lepiej – na kolejne święta wjadą potrawy z pobliskiego baru mlecznego. Zwariowałaś!?

Spróbuj zerwać ze schematem jesteś kobietą więc musisz gotować, sprzątać, prasować. Miny rodziny – bezcenne.

.

Bo tak trzeba…

Nie ważne, że mieszkasz sama. Jesteś wyzwoloną, w końcu wolną od oczekiwań innych oraz własnych ograniczeń singielką. I tak dopadnie Cię czujne i opiekuńcze oko rodziny albo troskliwa przyjaciółka. Bo jak to:

• Nie gotujesz sobie obiadów?
• Nie jadasz kolacji w domu z nosem w TV?
• Jak możesz w lodówce trzymać tylko maseczki i olejki do twarzy?
• Jak Ty możesz tak żyć – codziennie jedząc śniadania w biurze, obiadki w pobliskiej restauracji a kolacje w wine barze, popijając je kieliszkiem dobrego Rieslinga?

Oj uwierz mi – takie życie jest wyjątkowo przyjemne.

Jednak prędzej czy później, po częstych atakach pytań i otaczającej krytyki, dopadają Cię wątpliwości i wyrzuty sumienia. Bo może jednak trzeba sobie coś ugotować, zrobić jakieś zakupy i zasilić lodówkę? Bo przecież inni tak robią to może Ty też tak powinnaś?

Mam tu dla Ciebie radę – jeżeli znowu, chociaż przez sekundę, nawiedzą Cię takie myśli to szybko zaplanuj sobie kolację z koleżankami, wyjście do kina albo wizytę u kosmetyczki. Bo lepsze to niż stanie przy garach, jedzenie w towarzystwie kota a potem zmywanie. A ta cała gromadka znajomych i cioć “dobra rada” zwyczajnie zazdrości Ci wyzwolenia (od kuchni też) i obowiązku planowania kolejnych posiłków i spożywczych zakupów . Nie daj im się – rób to na co masz ochotę a inni niech się zajmą swoim bardziej lub mniej ciekawym życiem pod dyktando oczekiwań całego otoczenia.

.

Powinnaś…

Masz nawet bardziej przerąbane jak do tego wszystkiego jesteś jeszcze blogerką kulinarną. Oooo Kobieto! Teraz nie uwolnisz się już od etykiety “ta to kocha siedzenie w kuchni  – ta to ci dopiero dobrze ugotuje”.

Dlatego bawi mnie niezmiernie reakcja ludzi, którym wyjaśniam, że gotowania nie znoszę a w kuchni jestem w stanie wytrzymać max 15 minut. Przecież powinnam gotować non-stop, testować nowe przepisy, zapraszać gości na degustacje, stać przy garach podczas każdej domówki i jeszcze latać na nudne warsztaty kulinarne.

No cóż – zamiast tego podczas rodzinnych wizyt zamawiam tajskie albo zabiera wszystkich do pobliskiej restauracji – bo wolę rozmowę przy stole od stania w kuchni. Na warsztaty nie chodzę bo czegoś tak nudnego nie jestem w stanie ścierpieć. A na bloga wrzuca przepisy na dania wegańskie i wegetariańskie, które przygotujecie w 15 minut. Bo chcę Wam tu pokazać, że można zdrowo zjeść gotując szybko a zaoszczędzony czas przeznaczyć na przyjemności np czytanie kryminałów Remigiusza Mroza i Katarzyny Puzyńskiej czy mrocznych skandynawskich thrillerów Jo Nesbo – co ostatnimi czasy praktykuję.

.

To kobiety kobietom zgotowały taki los

Oczywiście istnieją kobiety, którym długie siedzenie w kuchni sprawia niebywałą przyjemność – bo tam się spełniają i tam czują się ważne. Może tylko tam. Takim kobietom składam pokłon z uszanowaniem.

Ale jednocześnie nie mogę znieść tej całej krytyki i oceniania kobiet, które odważyły się wyjść poza stereotyp matki, żony, kochanki pichcącej kolejne posiłki dla otoczenia. Zbuntowały się i uciekły poza społecznie przyjęte ramy”jesteś kobietą więc musisz!”

Kobiety – przestańcie kreować się na uciemiężone życiem Matki Polki.

To, że wybrałyście takie życie nie znaczy, że musicie je narzucać wszystkim dookoła, a co gorsza – obarczać nim kolejne pokolenia. Przestańcie wychowywać swoje córki na kury domowe a synów na panów świata, którym się wszystko należy i wokół których trzeba biegać jak w reklamie MEN.

Wasze dzieci właśnie z Was biorą przykład – Was codziennie obserwują. I z tym bagażem wchodzą w dorosłe życie. A potem powielają wzorzec kobiet stojących przy garach i żyjących pod dyktando oczekiwań całego społeczeństwa z olbrzymim ograniczeniem w głowie – bo tak trzeba, tak powinno się żyć.

Zmieńcie schemat – dajcie swoim dzieciom inny przykład a Waszym córkom będzie w dorosłym życiu lżej

.

.

Tytułowe zdjęcie zostało zakupione w serwisie fotolia.com

.

.

.